Het leven begint echt vreemd te worden
Wat als je terug in de tijd zou kunnen gaan en zou kunnen veranderen wat je leuk vond? Denk je dat je de dingen zou kunnen verbeteren, of zou elke keuze een complex web van besluiteloosheid worden? Dit is het raadsel dat het intrigerende nieuwe avonturenspel van Dontnod, Life is Strange, presenteert - je wordt gevraagd om de beste uitkomst voor zijn held Max te kiezen, met het volledige voordeel van achteraf.
Terug naar school
Het is begrijpelijk dat het laatste dat de introverte fotografiestudent Max verwachtte, was om de tijd terug te spoelen . Maar hoewel het misschien niet iets is waar ze om vroeg, had haar nieuwe kracht niet op een beter moment kunnen komen wanneer haar nieuw gevonden vermogen haar in staat stelt de moord op een oude vriend te voorkomen. Het is een krachtige start die de ruggengraat vormt van het vaak persoonlijke verhaal, dat gaat over onderwerpen als drugs, huiselijk geweld en date rape.
Met zoveel thema's zou het voor hen gemakkelijk zijn om verstrooid en weggegooid te worden. Gelukkig wordt elk element met de zorg en aandacht behandeld die het verdient.
Het succes hiervan is te danken aan de focus die de schrijvers van Dontnod duidelijk aan hun werk hebben gegeven. Dit helpt je om je te verhouden tot elk van de tieners (waarbij sommigen aardig aardig zijn en andere totale klootzakken), een verbinding die wordt ondersteund door mooie vocale uitvoeringen en een expressieve kunststijl. Max is een bijzonder goed voorbeeld, met haar doorlopende vertelling van gebeurtenissen die zelfs in de surrealistische situaties waarin de game haar plaatst, geloofwaardig aanvoelt.
Laten we weer rondgaan
Het is geen verrassing dat de game zo veel aan zijn verhaal en personages hangt, omdat de puzzelende gameplay op zichzelf leeg zou aanvoelen .
Gedeeltelijk komt dit doordat Life is Strange lijdt aan het oude avonturenspelprobleem dat het moet vechten tegen de vaak ondoordringbare logica van de ontwerper. Je weet nooit precies wat je moet doen bij je eerste poging in een bepaald scenario, en daardoor merk je dat je constant terugspoelt om het opnieuw te proberen, ondanks de visuele aanwijzingen die zijn ontworpen om te helpen. Hoewel dit de primaire monteur is, wordt het aantal keren dat je een bepaalde zone opnieuw moet spelen maar al te vaak versleten. Zelfs het aanzetten van de sproeier om de gemene meisjeskliek met water te besproeien is niet meer leuk na de vijfde poging, terwijl je nog steeds niet weet hoe je verder moet.
Het terugspoelmechanisme komt ook in het spel bij interactie met de verschillende personages van Life is Strange. Hier kunnen uw beslissingen blijvende impact hebben en bent u in staat alle mogelijke opties te verkennen. Wat interessant is aan deze dynamiek, is dat er geen goede of slechte keuzes zijn (ik weet nog steeds niet of het beter is om de pestkop van school te troosten of belachelijk te maken), maar als je eenmaal besloten hebt, zit je vast voor de rest van het verhaal.
Opwindend anders
Life is Strange is een spannend verhaal dat op briljante wijze gebruik maakt van de mechanica en het episodische formaat . Elk hoofdstuk behandelt een ander onderwerp om het op zichzelf al compleet en bevredigend te laten voelen, terwijl het overkoepelende verhaal ervoor zorgt dat je terug blijft komen voor meer.
